به گزارش مشرق، با گذشت نزدیک به دو سال یا حدود 700 روز از روی کارآمدن دولت تدبیر و امید، نگاهی به وضعیت بیکاری نشان دهنده این موضوع است که وضعیت اشتغالزایی دولت نه تنها در این دولت بهبود نیافته، بلکه آمارها روایت از بدتر شدن اوضاع بازار کار دارد. مرکز آمار ایران در آخرین گزارش‌ خود تعداد شاغلان در پایان بهار 94 را چیزی در حدود 21 میلیون و 860 هزار و 836 نفر اعلام کرده است. 

 این رقم در ابتدای دولت تدبیر وامید چیزی در حدود 22 میلیون و 191 هزار و 144 نفر بوده که نشان از بیکار شدن خالص چیزی در حدود 330 هزار نفر در دولت یازدهم دارد.

با یک حساب سر انگشتی در خصوص میزان اشتغالزایی در دولت یازدهم می توان متوجه شد 330 هزار نفر بیکار شده، 6 درصد کل افراد شاغل جامعه هستند. بنابراین  می‌توان دریافت با توجه به روند منفی اشتغال در دولت تدبیر و امید وضعیت اشتغالزایی در دولت یازدهم چیزی در حدود 6.6- بوده درصد است.

عدد 6.6- درصد میزان اشتغال خالص در دولت یازدهم است.در عین حال مسئولان این دولت بارها در دولت قبلی میزان اشتغالزایی سال های 84تا91 را  صفر اعلام کرده بودند.

نکته مهم اینجاست که مسئولان این دولت هر زمان که تیر نقد به سویشان هدف گیری می‌شد، حل تمام مشکلات از جمله بیکاری را به رفع تحریم‌ها و پایان مذاکرات و تحقق توافق گره می‌زدند. اما اکنون که مذاکرات به پایان رسیده و جمع بندی برای اقدام مشترک صورت گرفته است، محمد باقر نوبخت، سخنگوی دولت در پاسخ به اینکه «با توافق صورت گرفته هسته‌ای٬ دولت چه برنامه‌ای برای حمایت از کارگرانی که قرار است از این پس در شرکت‌های بزرگ خارجی٬ به‌ویژه آنهایی که در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی مستقر شوند دارد؟» و «اینکه دولت چقدر برنامه‌ریزی کرده تا با ورود کالاهای خارجی مشکلات معیشتی کارگران را زیادتر نکند؟»٬ می گوید: با افزایش سرمایه‌گذاری‌ها٬ تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی راه می‌افتد و از این طریق خیلی از کارگرانی که ماه‌ها حقوق نگرفته‌‌اند٬ می‌توانند حقوق خود را استیفاء کنند. حتی تعدادی از افرادی که فاقد شغل هستند نیز می‌توانند وارد بازار کار شوند. قطعاً دولت اقدامات حمایتی در این زمینه انجام خواهد شد.

وی در پاسخ به اینکه نگاه حمایتی دولت به کارگران از این پس چگونه است٬ می افزاید: در گزارش مرکز آمار ایران اعلام شد که از بهار 93 تا بهار 94، 800 هزار نفر وارد بازار کار شدند؛ اگرچه 117 هزار نفر از این تعداد موفق نشدند در بازار کار بمانند٬ اما 700 هزار نفر  شغل پیدا کردند.

سخنگوی دولت می افزاید: متأسفانه تمرکز برخی رسانه‌ها تنها روی 117 هزار نفری بود که موفق به ورود بازار کار نشدند٬ ما هم دوست داشتیم که به میزان درخواست‌کنندگان کار بتوانیم شغل ایجاد کنیم٬ اما شما بهتر می‌دانید که تعداد متولدان دهه 60 به گونه‌ای است که چنین امکانی را به ما نمی‌دهد٬ اما قطعاً به کارگران و افرادی که فاقد شغل هستند٬ کمک خواهیم کرد. خواهش من از رسانه‌ها این است که به نحوی شایسته اطلاع‌رسانی کنند.

البته روایت آقای سخنگوی از آمار مرکز آمار با واقعیت های جامعه متفاوت است. حتی می‌توان برای شاهد کلاممان مبنی براینکه آمارهای مرکز آمار مطابق با واقعیت های جامعه نیست از صحبت های معاون اشتغال وزارت کار وام بگیریم.

حسن طائی، معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت کار می گوید: اگر به داده‌های مرکز آمار خوب دقت کنید، ملاحظه خواهید کرد که این بیکاری همسایگانی هم دارد، آیا کسانی که در هفته پنج ساعت کار می‌کنند، یا زیر 10 ساعت کار می‌کنند، بیکار نیستند؟ آیا عموم کسانی که زیر 10 ساعت کار می‌کنند، با آن دستمزد می‌توانند زندگی خودشان را بگردانند؟ اکثر کسانی را که زیر 10 ساعت کار می‌کنند، می‌توان ‌بیکار تلقی کرد.

طائی می افزاید: عده دیگری که در بازار کار زمان زیادی در جست‌وجوی کار هستند و هزینه‌های جست‌وجوی شغلی بالایی هم پرداخت کرده‌اند، ولی فرصت شغلی به دست نیاورده و خسته شده‌اند و از بازار بیرون رفته‌اند. آیا آنها جزو بیکاران محسوب نمی‌شوند؟ پس به‌ نوعی آنها نیز جزو بیکاران محسوب می‌شوند. اگر موضوع بیکاری و همسایگان دور و نزدیک آنها را در نظر بگیریم، می‌بینیم حجم بیکاران دو برابر آن چیزی می‌شود که مرکز آمار اعلام می‌کند.

 با دیدگاه طائی آیا باز هم آقای سخنگو معتقد است که رسانه ها به خوبی اطلاع رسانی نمی‌کنند و در ارائه آمار اشتغال‌زایی و بیکاری غلو می کنند؟!